1. /
  2. Osoby
  3. /
  4. KORSAKIENĖ Halina

KORSAKIENĖ Halina

Autorstwo hasła:
Dalecka Teresa
Pseudonimy i kryptonimy:
H , H.K , H.N. , G. K-nė , H. K-nė , h.K , k.n , n.k , Namikas Vl. , Namikas Vladas , Vl.N.
30 sierpnia 1910
14 marca 2003 Wilno
Profesja twórcza: Pisarka, tłumaczka
VIAF: 814743
Opracowanie wersji cyfrowej hasła:
Rams Paweł

1910-2003

Pseudonimy i kryptonimy: H; H.K; H.N.; G. K-nė; H. K-nė; h.K; k.n; n.k; Namikas Vl.; Namikas Vladas; Vl.N.

Pisarka, tłumaczka.

Urodzona 30 sierpnia 1910 we wsi Malutinka w guberni kijowskiej na Ukrainie; córka Litwinów Petrasa Nastopki, weterynarza, i Eleny Cumftaitė, nauczycielki. Z domu wyniosła znajomość języka polskiego, jako że rodzice oprócz kultury litewskiej i niemieckiej pielęgnowali również polską. W związku z pracą ojca kilkakrotnie w dzieciństwie zmieniała miejsce zamieszkania. W 1918 po rewolucji w Rosji rodzina wyjechała do Litwy. W 1921 rozpoczęła naukę w litewskim Państwowym Gimnazjum w Birżach (Państwowe Gimnazjum w Birżach), które ukończyła w 1925. W tymże roku podjęła studia lituanistyczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Kownie (Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Witolda Wielkiego), gdzie egzaminy państwowe zdała w 1939, a dyplom uzyskała dopiero w 1943. W 1934 wyszła za mąż za krytyka literackiego i pisarza Kostasa Korsakasa, z którym miała córkę Ingridę (ur. 1938). Jako tłumaczka zadebiutowała przekładami w czasopiśmie „Kultūra” (Kultūra) w 1932. W 1939-40 była nauczycielką w Gimnazjum dla Dorosłych w Kownie (Gimnazjum dla Dorosłych w Kownie), gdzie uczyła języka litewskiego. W 1940-41 pracowała w radiu w Kownie, przygotowując audycje literackie dla dzieci. W 1941-44 uczyła języka niemieckiego oraz języka i literatury litewskiej w Gimnazjum Petrasa Vileišisa w Poswolu (Gimnazjum Petrasa Vileišisa w Poswolu). W 1944-45 była zatrudniona w redakcji audycji literackich w Komitecie Radiowym Litwy w Wilnie (Komitet Radiowy Litwy). Od 1945 należała do Związku Pisarzy Litwy (Związek Pisarzy Litwy). Jako pisarka zadebiutowała w 1949 zbiorem opowiadań Gimtajame mieste (W rodzinnym mieście). Poczynając od lat pięćdziesiątych, zajmowała się wyłącznie pisarstwem. W 1970 otrzymała tytuł zasłużonej działaczki kultury Litewskiej SRR. Zmarła 14 marca 2003 w Wilnie; pochowana tamże na Cmentarzu Antokolskim.

Lokalizacja archiwum tłumaczki nieznana.

TWÓRCZOŚĆ PRZEKŁADOWA Z JĘZYKA POLSKIEGO

1. S. Żeromski: Ištikimoji upė. Romanas. Iš šešto originalo leidimo išvertė H. Korsakienė. Kaunas: Spaudos fondas 1936, 227 s.

Tytuł oryginału: Wierna rzeka.

OPRACOWANIA OGÓLNE (wybór)

SŁOWNIKI I BIBLIOGRAFIE

1. Literatūros ir meno metraštis 1961. Vilnius 1961. 

2. Tarybų Lietuvos rašytojai.  Vilnius 1967.

3. Lietuvių literatūros istorija. T. 2. Vilnius 1982.

4. E. DAGYTĖ, D. STRAUKAITĖ: Tarybų Lietuvos rašytojai. Biobibliografinis žodynas. Vilnius 1984. 

5. Tarybinių lietuvių rašytojų autobiografijos. T. 1. Vilnius 1989.

6. Lietuvių literatūros enciklopedija. Vilnius 2001. 

7. R. GLINSKIS: Visuotinė lietuvių enciklopedija. T. 10. Vilnius 2006.

Ištikimoji upė (polski litewski)
10 miesięcy temu
„Kultūra” jako tłumaczka
Związek Pisarzy Litwy jako członkini
1921 - 1925
Gimnazjum dla Dorosłych w Kownie jako nauczycielka języka litewskiego
1939 - 1940
Gimnazjum Petrasa Vileišisa w Poswolu jako nauczycielka języka niemieckiego oraz języka i literatury litewskiej
1941 - 1944
Komitet Radiowy Litwy jako redaktorka audycji literackich
1944 - 1945