SINKO Tadeusz

SINKO Tadeusz

1877-1966

Pseudonimy i kryptonimy: a.o.; A.O.; a.s.; B-y; Dr T.S.; Jan Skowronek; O.; O.N.; Prof. dr. T.S.; R.; R-; (R); s.; S.; (S); S.K.; t.s.; T.S.; (T.S.); T.S-O; ts; (ts); (Ts); TS; (TS); Z.O.

Historyk literatury, filolog klasyczny, tłumacz, edytor.

Urodzony 14 września 1877 we wsi Mała pod Ropczycami w rodzinie chłopskiej; syn Walentego Sinki, strażnika akcyzy miejskiej w Krakowie, i Felicji z Jopów; ojciec Grzegorza Sinki, teatrologa, anglisty i tłumacza. Uczył się w szkole ludowej w Krakowie, a od 1889 w Cesarsko-Królewskim III Gimnazjum (Cesarsko-Królewskie III Gimnazjum), które ukończył w 1896 z odznaczeniem, wynosząc gruntowną znajomość języków klasycznych oraz języka niemieckiego i francuskiego. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (UJ) (Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego), gdzie studiował filologię klasyczną wraz z filologią polską (ukończone 1900). Równolegle uczestniczył w konwersatorium pedagogicznym i w 1900 złożył egzamin nauczycielski z zakresu filologii klasycznej i języka polskiego. Kilka miesięcy później doktoryzował się na UJ na podstawie rozprawy pt. De Gregorii Sanocei studiis humanioribus (promotor prof. Stefan Pawlicki). Rozprawa ta opublikowana w piśmie „Eos” (Eos)w 1900 była jego debiutem naukowym; ogłaszał tu swoje artykuły do 1955. Studia w dziedzinie filologii klasycznej i historii sztuki kontynuował na uniwersytetach w Berlinie (1900-01) i Bonn (1901-02). Po rocznej służbie wojskowej w 2. Pułku Artylerii Fortecznej armii austriackiej (2. Pułk Artylerii Fortecznej armii austriackiej), zakończonej egzaminem oficerskim, w 1902 objął stanowisko nauczyciela w Gimnazjum w Podgórzu pod Krakowem (Gimnazjum w Podgórzu). Wkrótce potem uzyskał urlop i wyjechał ponownie za granicę; z inicjatywy i rekomendacji Akademii Umiejętności (AU) objął w Monachium funkcję asystenta (1902-03) przy opracowaniu słownika Thesaurus linguae latinae. W 1903 habilitował się na UJ na podstawie rozprawy pt. De Romanorum viro bono. W 1904/05 jako docent „prywatny” prowadził wykłady z literatur antycznych na UJ i na krótko podjął obowiązki nauczycielskie w Gimnazjum im. B. Nowodworskiego (Gimnazjum św. Anny) (Gimnazjum im. B. Nowodworskiego (Gimnazjum św. Anny)). W 1904 nawiązał stałą współpracę z dziennikiem „Czas” (Czas; tu publikował artykuły i recenzje; prowadził też stałe przeglądy w rubrykach: „Z teatru miejskiego”; „Z Teatru im. J. Słowackiego”; „Nowe wydawnictwa”. W 1905 otrzymał stypendium AU (fundacja Wiktora Osławskiego) w związku z podjętym przez nią planem wydania pism Grzegorza z Nazjanzu. Prace nad kolacjonowaniem jego mów prowadził w bibliotekach Paryża, Rzymu, Florencji, Wenecji, Mediolanu. Wyniki swoich badań patrystycznych ogłaszał w czasopismach „Eos” i w „Rozprawach AU” (Rozprawy Akademii Umiejętności). W 1907 otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego filologii klasycznej na Uniwersytecie Lwowskim (Uniwersytet Lwowski), gdzie wykładał do 1913 (od 1911 jako profesor zwyczajny). W 1908 poślubił Annę Starzewską, córkę redaktora „Czasu”, Rudolfa Starzewskiego (zmarła w 1941; ich synem był filolog angielski i tłumacz, Grzegorz). W 1910-24 redagował miesięcznik „Eos”, w którym nadal ogłaszał liczne rozprawy i artykuły na temat literatury klasycznej. Studia komparatystyczne nad powinowactwami między literaturą antyczną a literaturą polską, ze szczególnym uwzględnieniem literatury staropolskiej, publikował m.in. w „Przeglądzie Polskim” (1908-13) (Przegląd Polski), „Pamiętniku Literackim” (1909-12) (Pamiętnik Literacki), „Museionie” (1912-13) (Museion) i „Ruchu Filozoficznym” (1912-13) (Ruch Filozoficzny). W 1910 został wybrany na członka korespondenta AU (Akademia Umiejętności w Krakowie), w 1919 – członka rzeczywistego Polskiej Akademii Umiejętności (PAU) (Polska Akademia Umiejętności). W 1913 rozpoczął pracę na UJ, gdzie kierował II Katedrą Filologii Klasycznej (II Katedra Filologii Klasycznej (Uniwersytet Jagielloński)) do czasu przejścia na emeryturę w 1960. Od 1913 był też członkiem Komisji Egzaminacyjnej dla nauczyciel szkół średnich (Komisja Egzaminacyjna dla nauczyciel szkół średnich). W sierpniu 1914 jako porucznik rezerwy został zmobilizowany do armii austriackiej, służył jako porucznik artylerii fortecznej w Krakowie i Przemyślu. W 1916 został zwolniony ze służby wojskowej i podjął pracę na dawnym stanowisku na UJ, gdzie wykładał do września 1939. Powrócił też do stałej współpracy z krakowskim „Czasem” (do 1939), gdzie pisywał pod pseudonimami, w tym Jan Skowronek. W 1918-19 publikował liczne artykuły na temat literatury polskiej w czasopiśmie literacko-artystycznym „Maski” (Maski). W 1919 został członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (Towarzystwo Naukowe Warszawskie). W roku akademickim 1919-20 pełnił obowiązki dziekana Wydziału Filozoficznego UJ (Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego). Od 1920 prowadził ożywioną działalność dziennikarską jako recenzent literacki i teatralny „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” (Ilustrowany Kurier Codzienny) (podpisywany głównie: s.; T.S.), „Przeglądu Współczesnego” (Przegląd Współczesny) (1922-37), „Kuriera Literacko-Naukowego” (Kurier Literacko-Naukowy) (od 1925; w 1927-39 prowadził dział „Wśród nowych książek” podpisany: R.) oraz „Nowej Książki” (Nowa Książka) (od 1934). Należał do Związku Zawodowego Literatów Polskich ZZLP (Związek Zawodowy Literatów Polskich). W 1925 odbył podróż do Grecji. W 1926 został członkiem czynnym Towarzystwa Naukowego we Lwowie (Towarzystwo Naukowe Lwowskie). W 1910-24 redagował czasopisma „Eos” (w którym publikował od 1900), a w 1927-32 „Archiwum Filologiczne PAU” (Archiwum Filologiczne Polskiej Akademii Umiejętności). Po wybuchu II wojny światowej przebywał początkowo we Lwowie, następnie przedostał się do okupowanego Krakowa. Wyrzucony z zajętej przez gestapo kamienicy, w której mieszkał przed 1939, zdołał się zatrudnić jako jej dozorca i zamieszkać na poddaszu. Przygotowywał w tym czasie do druku kolejne tomy Literatury greckiej. Od połowy 1942 do końca okupacji zarabiał na życie tłumaczeniem pism greckich ojców Kościoła dla wydawnictwa, które planował utworzyć po wojnie ksiądz Ferdynand Machay. Od 1943 brał udział w tajnym nauczaniu UJ. Po zakończeniu niemieckiej okupacji Krakowa od około marca 1945 był wykładowcą w Studiu Aktorskim przy Teatrze Miejskim im. J. Słowackiego (Studium Aktorskie przy Teatrze Miejskim im. J. Słowackiego). Powrócił też do pracy na UJ i od maja 1945 do 1952 kierował I Katedrą Filologii Klasycznej (I Katedra Filologii Klasycznej (Uniwersytet Jagielloński)), od 1952 Zespołem Katedr Filologii Klasycznej (Zespół Katedr Filologii Klasycznej), a od 1955 (do przejścia na emeryturę) Zespołową Katedrą Filologii Klasycznej (Zespołowa Katedra Filologii Klasycznej). Studia, szkice i prace naukowe publikował nadal w piśmie „Eos” (do 1955) i m.in. w „Meandrze” (Meander) (1946-57). Zainicjował utworzenie Komisji Filologii Klasycznej przy Oddziale PAU w Krakowie (Komisja Filologii Klasycznej przy Oddziale PAU) i był jej pierwszym przewodniczącym (1947-50). W 1951 odbyło się uroczyste odnowienie jego doktoratu na UJ. W 1952 został laureatem nagrody państwowej I stopnia za całokształt pracy naukowej ze szczególnym uwzględnieniem trzytomowej Literatury greckiej. Od 1952 był członkiem tytularnym, a od 1957 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk (PAN) (Polska Akademia Nauk). Odznaczony m.in. dwukrotnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1936, 1954), Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955), i Orderem Sztandaru Pracy I klasy (1957). Zmarł 22 lipca 1966 w Krakowie; pochowany tamże na Cmentarzu Rakowickim.

Archiwum i dokumenty osobiste tłumacza zostały rozproszone i obecnie znajdują się w kolekcjach wielu instytucji. Największy zespół zgromadzony został w Krakowie w Archiwum Biblioteki Jagiellońskiej. Drobna część korespondencji znajduje się także w zbiorach Biblioteki Narodowej w Warszawie.

TWÓRCZOŚĆ PRZEKŁADOWA

1. K. Haemmerling: Był człowiek, co się Shakespeare zwał. [Powieść]. [Z oryginału niemieckiego z upoważnienia autora przełożył T. Sinko]. Okładka oryginalny drzeworyt barwny St.O. Chrostowski. T. 1-2. Lwów; Warszawa: Książnica-Atlas [1939], 336 + 351 s. Portrety. 

Tytuł oryginału: Mann der Shakespeare hiess.

2. Trzy poetyki klasyczne. Arystoteles, Horacy, Pseudo-Longinos. Przełożył, wstępem i objaśnieniami opatrzył T. Sinko. Lwów: Ossolineum 1939, 152 s. Biblioteka Narodowa, II, 57. Wydania następne: wydanie 2 zmienione Wrocław: Ossolineum 1951; Wrocław: Ossolineum; Warszawa: De Agostini Polska 2006. Arcydzieła Kultury Antycznej.

Tytuł oryginału: Perí poiītikīs; Epistula ad Pisones; Peri hýpsous.

Zawartość: Arystoteles: Poetyka; Horacy: List do Pizonów; Pseudo-Longinus: O górności.

Recenzja:

J. KOWALSKI. „Eos” 1939 t. 40 z. 1.

3. Św. Bazyli Wielki: Wybór homilii i kazań. Tłumaczył i wstępem opatrzył T. Sinko. Kraków: Wydawnictwo Mariackie 1947, 230 s. Złoty Wiek Myśli Chrześcijańskiej, 1.

Tytuł oryginału: Homiliae et conciones selectae.

Recenzje:

1. M. PLEZIA. „Przegląd Powszechny” 1948 t. 226 nr 10.

2. M. PLEZIA: Złotousty. „Tygodnik Powszechny” 1948 nr 7.

4. Św. Jan Chryzostom: Dwadzieścia homilii i mów. Przełożył T. Sinko. Kraków: Wydawnictwo Mariackie 1947, 311 s. Złoty Wiek Myśli Chrześcijańskiej, 2

Tytuł oryginału: Ad populum antiochenum homiliae 1-21 (De statuis). 

Recenzje:

M. PLEZIA. „Przegląd Powszechny” 1948 t. 226 nr 10.

5. Św. Jan Chryzostom: Homilie na listy pasterskie św. Pawła i list do Filemona. Przekład i wstęp T. Sinki. Kraków: Wydawnictwo Mariackie 1949, 394 s. Wydanie następne pt. Homilie na list św. Pawła do Rzymian. T. 1. [Cz.] 1-2. Tłumaczenie [oraz wstęp w cz. 2] T. Sinki. Opracowanie tekstu A. Baron. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej 1995 [cz. 1], [cz. 2 wspólnie z Wydawnictwem WAM] 1998, 237 + 238 s. 

Tytuł oryginału: Tou en agiois patros Ēmōn Jōannou tou Hrusostomou arhiepiskopou Kōnstantinoupoleōs ErmĒneia eis tĒn pros Rōmaious epistolĒn.

6. M. de Montaigne: Próby. Przełożył i wstępem opatrzył T. Żeleński (Boy). [Cytaty łacińskie i greckie przełożyli T. Sinko i E. Cięglewicz]. [T]. 1-3. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1957, 486 + 607 + 453. Wydanie następne tamże 1985. Biblioteka Poezji i Prozy. 

Tytuł oryginału: Essais.

Recenzja:

A. NOWICKI. „Wiedza i Życie” 1957 nr 4.

7. Święty Grzegorz z Nyssy: Wybór pism. Przełożył z greckiego i wyboru dokonał T. Sinko. Warszawa: Pax 1963, 237 s.

Tytuł oryginału: Nysseni Opera.

8. C. Sternheim: Snob. [Utwór dramatyczny]. Powstanie przekładu ante 1966. Wystawienie: Reżyseria: Jan Bratkowski. Telewizja Polska 1969.

Tytuł oryginału: Der Snob.

PRACE REDAKCYJNE

1. Wiązanka wierszy Owidiusza. Z dodatkiem wybranych elegii Tibulla i Propercjusza. Opracował T. Sinko. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych 1912, 165 s. Biblioteka Pisarzy Łacińskich i Greckich do Użytku w Szkołach Średnich, 1. Wydania następne: wydanie 2 powiększone Lwów: Książnica Polska [1917], tamże: wydanie 3 1920; wydanie 4 z 10 ilustracjami Lwów; Warszawa: Książnica Polska Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych 1922; wydanie 5 Lwów: Książnica Polska 1923, tamże: wydanie 6 1927, wydanie 6 [!] 1930.

Recenzje:

1. S. BEDNARSKI. „Muzeum” 1913 t. 1.

2. M. POLLAK. „Muzeum” 1917 z. 6.

3. [M. SZYJKOWSKI] Emski. „Ilustrowany Kurier Codzienny” 1917 nr 306.

4. S. SKIMINA: Szkolne wydania autorów łacińskich. „Przegląd Humanistyczny” 1922 t. 1.

2. Wybór z dzieł Wergiliusza. Opracował T. Sinko. Lwów: Książnica Polska 1920, 219 s. Biblioteka Pisarzy Łacińskich i Greckich do Użytku w Szkołach Średnich. Wydania następne: wydanie 3 poprawione pod tytułem: Wybór z dzieł Wergiliusza z dodatkiem wergilianistów polsko-łacińskich tamże: 1929, 1930. 

Tytuły oryginałów: Bucolica; Georgica; Catalepton; Aeneis.

Zawartość: [Fragmenty] Bukoliki; Georgiki; Catalepton; Eneida.  

3. Plutarch z Cheronei: Żywoty sławnych mężów. W zrewidowanym przekładzie F.N. Golańskiego. Z dodatkiem 3 żywotów w przeróbce I. Krasickiego. Z wstępem i uwagami T. Sinki. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza [post 1920], 380 s. Biblioteka Narodowa, II, 3. Wydania następne: wydanie 2 przejrzane tamże 1928; wydanie 3 zmienione w przekładzie M. Brożka. Wstępem i objaśnieniami zaopatrzył T. Sinko. Wrocław: Ossolineum 1953, 647 s., tamże: wydanie 4 zmienione 1955, wydanie 4 [!] 1956.

Tytuł oryginału: Víoi parállīloi.

Zawartość: Temistokles; Kamillus; Arystydes; Kato Stary; Perykles; Fabiusz; Maksymus; Tymoleon; Aleksander; Tyberiusz i Gajusz Grakchowie; Mariusz. 

Recenzje:

1. I. CHRZANOWSKI. „Przegląd Warszawski” 1921 nr 2.

2. L. KRZYSZKOWSKI. „Słowo Powszechne” 1953 nr 108.

4. Homer: Iliada. Przekład F.K. Dmochowskiego. Zrewidował, wstępem i komentarzem opatrzył T. Sinko. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza 1922, 388 s. Biblioteka Narodowa, II, 17. Wydania następne: wydanie 2 przejrzane 1923, wydanie 3 przejrzane 1924, wydanie 4 przejrzane [1927], wydanie 5 przejrzane 1930; wydanie 6 przejrzane. Kraków: Ossolineum 1947. Biblioteka Narodowa, II, 17; wydanie 7 ze zmienionym wstępem. Wrocław: Ossolineum [1950], tamże: wydanie 8 ze zmienionym wstępem 1954, wydanie 9 z rozszerzonym wstępem 1960, wydanie 10 1966, wydanie 11 zmienione. Zrewidował, wstępem i komentarzem opatrzył T. Sinko. Przygotował J. Łanowski 1968; Opracował T. Sinko, J. Łanowski. Objaśnienia: J. Korpanty. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1972. Biblioteka Klasyki Polskiej i Obcej, tamże wydanie 13 1974; Zrewidował, wstępem i komentarzem opatrzył T. Sinko. Przygotował J. Łanowski. Wrocław: Ossolineum; Warszawa: we współpracy z De Agostini Polska 2004. Arcydzieła Kultury Antycznej. 

Tytuł oryginału: Iliás.

Wywiad:

J.M.: Sensacyjny spór o krakowską „Iliadę”. Wywiad z prof. Sinką. „Ilustrowany Kurier Codzienny” 1923 nr 217.

Recenzje:

1. R. GANSZYNIEC: Rewizja „Iliady” Dmochowskiego. (Z powodu wydania „Iliady” Dmochowskiego przez prof. T. Sinkę). „Słowo Polskie” 1922 nr 109; polemika T. SINKO: O nietykalności cudzych przekładów. Tamże 1922 nr 117.

2. T. KARYŁOWSKI: Z niwy poetyckiej. „Przegląd Powszechny” 1922 t. 155/156.

3. Z. ŁEMPICKI: Homera „Iliada”. „Tygodnik Ilustrowany” 1922 nr 34.

4. S. WITKOWSKI: Z Hellady. „Przegląd Warszawski” 1922 nr 12.

5. Wybór z dzieł Horacjusza. [Opracował] T. Sinko. Lwów: Książnica Polska Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych 1922, 230 s.

6. Homer: Odyseja. W przekładzie L. Siemieńskiego. Wstępem i objaśnieniami zaopatrzył T. Sinko. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza 1922, 353 s. Biblioteka Narodowa, II, 21. Wydania następne: tamże: wydanie 2 przejrzane 1924, wydanie 3 przejrzane 1925; wydanie 4 przejrzane Wrocław: Ossolineum 1948, tamże: wydanie 5 przejrzane i poprawione 1953, wydanie 6 przejrzane i poprawione 1959, wydanie 7  1965.

Tytuł oryginału: Odysseia.

Recenzja:

[M. SZYJKOWSKI] M.Sz. „Ilustrowany Kurier Codzienny” 1922 nr 247.

7. P. Wergiliusz Maro: Eneida. W przekładzie X.T. Karyłowskiego. Ze wstępem i objaśnieniami T. Sinki. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza 1924, 360 s. Biblioteka Narodowa, II, 29. Wydanie 2 zmienione Wrocław: Ossolineum 1950. Biblioteka Narodowa, II, 29.

Tytuł oryginału: Aeneis.

Recenzja:

S. SREBRNY. „Przegląd Warszawski” 1925 nr 45.

8. L. Apuleius: Metamorfozy albo złoty osioł. Przełożył z języka łacińskiego E. Jędrkiewicz. Wstępem i objaśnieniami opatrzył T. Sinko. Wrocław: Ossolineum 1953, 286 s. Biblioteka Narodowa, II, 79. Wydanie następne: Wrocław: Ossolineum; Warszawa: De Agostini Polska 2005. Arcydzieła Kultury Antycznej.

Tytuł oryginału: Metamorphoses.

Recenzje:

1. F. SINKO: „Metamorfozy” Apulejusza jako romans wychowawczy. „Meander” 1953 z. 4/6.

2. J. SOKOŁOWSKI. „Dziś i Jutro” 1953 nr 48.

PRACE NAUKOWE DOTYCZĄCE LITERATUR, KTÓRYMI ZAJMOWAŁ SIĘ TŁUMACZ ORAZ KRYTYKA PRZEKŁADU KSIĄŻKI

1. De collationis apud Gregorium Nazianzenum usu et de Terrae et Maris contentione qadam Pseudo-Gregoriana. Cracoviae: Academia Litterarum Cracoviensis 1906, 64 s. Studia Nazianzenica / Thaddaeus Sinko, ps 1.

Recenzja: 

S. WITKOWSKI. „Eos” 1909.

2. De traditione orationum Gregorii Nazianzeni. Ps 1. Cracoviae: Academia Litterarum Cracoviensis 1907, 241 s. Meletemata Patristica, 2.

3. Hellenizm Juliusza Słowackiego. „Rozprawy Akademii Umiejętności. Wydział Filologiczny”. Seria 3. 1910 t. 2 s. 1-192. Wydanie osobne [rozszerzone] Warszawa: Biblioteka Polska 1925, 251 s. Biblioteka Historyczno-Literacka. 

Nagroda im. H. Natansona w 1909.

Recenzje:

1. A. BRÜCKNER. „Książka” 1910 nr 3.

2. S. SCHNEIDER. „Pamiętnik Literacki” 1910 z. 1. 

3. J. BIRKENMAJER: Hellenizm Słowackiego. „Myśl Narodowa” 1925 nr 12.

4. [M. DĄBROWSKI] (m.d.). „Ilustrowany Kurier Codzienny” 1925 nr 163.

5. L. KONOPACKI. „Gazeta Warszawska” 1925 nr 247.

4. Homer zmartwychwstały. Kraków: nakładem autora 1911, 58 s. Odbitka: „Przegląd Polski” 1911 t. 180-181. 

5. Polski Anty-Lukrecjusz. Kraków: Akademia Umiejętności 1911, 116 s. Odbitka: „Rozprawy Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności w Krakowie” 1911 t. 49. Przedruk poz. 31.

Dotyczy Ignacego Wilczka.

Recenzja:

J. HALPERN. „Książka” 1912 nr 6.

6. Refleksy Rzymu w poezji polskiej. Kraków: Nakładem „Museionu” 1913, 35 s. Przedruk zob. poz. 10.

7. Antyk Wyspiańskiego. Kraków: Polska Akademia Umiejętności 1916, 319 s. Wydanie 2 uzupełnione i rozszerzone. Warszawa: Biblioteka Polska 1922, 370 s.

Zawartość: W świecie Homera; Między tragikami greckimi; Z ducha muzyki; Tragedie antyczne; Rozpamiętywanie nieszczęść narodowych; Poezja życia i życiorodnej śmierci; Listopadowe igrzysko bogów Homerowych; Rewizja Iliady; Tragedia Odysseusza.

Nagroda Akademii Umiejętności im. P. Barczewskiego w 1916.

Recenzje: 

1. I. CHRZANOWSKI: Nowa książka o Wyspiańskim. „Tygodnik Ilustrowany” 1916 nr 43.

2. J. KALLENBACH. „Pamiętnik Literacki” 1916 z. 3/4.

3. J. LORENTOWICZ: Nowe studia o Wyspiańskim. „Nowa Gazeta” 1917 nr 206, 230.

4. [M. SZYJKOWSKI] M.Sz. „Ilustrowany Kurier Codzienny” 1922 nr 164.

8. Poezje Horacjusza. Do użytku w gimnazjach polskich. Lwów; Warszawa: Książnica Polska Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych 1920, 230 s. Biblioteka Pisarzy Łacińskich i Greckich do Użytku w Szkołach Średnich. Z dodatkiem horacjanistów polsko-łacińskich. Wydanie 3 poprawione i ilustrowane. Lwów; Warszawa: Książnica-Atlas 1927, tamże: wydanie 3 [!] 1929, 1932.

9. De traditione orationum Gregorii Nazianzeni. Ps 2: De traditione indirecta. Cracoviae: Academia Litterarum Cracoviensis 1923, 48 s. Meletemata Patristica, 3.

10. Echa klasyczne w literaturze polskiej. Dwanaście studiów i szkiców. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza 1923, 215 s. Z Historii Literatury, 17.

Zawartość: Spór o Grzegorza z Sanoka [por. Rozprawy poz. 14]; Marcin Bielski i Erazm z Rotterdamu; Dwa dzieła sztuki greckiej opisane przez Reja; „Sobie śpiewam a Muzom”; Trzy elegie nagrobne Jana Kochanowskiego; Pogańskie i chrześcijańskie wzory Mikołaja Sępa Szarzyńskiego; Sebastiana Klonowica „Żale nagrobne”; Szymonowic i Kallimach; Pierwowzór „Nadobnej Paskwaliny” [S. Twardowskiego]; „Wojna chocimska” [W. Potockiego] i „Iliada” [Homera]; Genealogia romansu historycznego; Refleksy Rzymu w poezji polskiej [poz. 6].

Recenzje:

1. [M. SZYJKOWSKI] M.Sz. „Ilustrowany Kurier Codzienny” 1923 nr 47.

2. A. BRÜCKNER. „Przegląd Warszawski” 1924 nr 32.

11. Polscy podróżnicy w Grecji i Troi. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza 1925, 79 s. Z Historii i Literatury, 27. Odbitka: „Przegląd Współczesny” 1924 t. 11. 

Recenzje:

1. [M. DĄBROWSKI] (m.d.). „Ilustrowany Kurier Codzienny” 1925 nr 54.

2. M. OSTROWSKI. „Kurier Poranny” 1925 nr 61.

12. Gramatyka łacińska. Warszawa; Poznań: M. Arct. 309 s., Wydania następne: wydanie 2 poprawione tamże 1925 [i.e. 1926]; wydanie 3 Lwów; Warszawa: Książnica-Atlas 1930, wydanie 4 tamże 1932.

Recenzje:

1. A. BUSE. „Kwartalnik Klasyczny 1931 t. 5 nr 1.

2. J. RĄCZY: Łacińskie gramatyki szkolne a szczególnie prof. Sinki w wydaniu 1 i 2. „Kwartalnik Klasyczny” 1931 t. 5 nr 1; Polemika: Sinko contra Rączy. W sprawie uwag J. Rączego o łacińskich gramatykach szkolnych. Tamże 1931 t. 5 nr 3/4.

13. Od Olimpu do Olimpii. Wrażenia i rozważania z podróży greckiej. Lwów; Warszawa: Książnica-Atlas 1928, 432 s.

Recenzje:

1. K. BULAS. „Kurier Literacko-Naukowy” 1928 nr 42.

2. E. HAECKER: Malownicza i uczona podróż po Grecji. „Naprzód” 1928 nr 250.

3. Z. ŁEMPICKI. „Kurier Polski” 1928 nr 187.

4. G. PRZYCHOCKI. „Kwartalnik Klasyczny” 1929 nr 4. 

5. S. SREBRNY. „Świat Książki” 1929 nr 6.

6. S. WITKOWSKI. „Ruch Literacki” 1929 nr 10.

14. Literatura grecka. T. 1-3. 1931-1954. Kraków: Polska Akademia Umiejętności. Porównaj poz. 30.

T. 1. Cz. 1. Literatura archaiczna (wiek IX-VI przed Chr.). Kraków: Polska Akademia Umiejętności 1931, 412 s.; Cz. 2. Literatura klasyczna (wiek V-IV przed Chr.). Kraków: Polska Akademia Umiejętności 1932, 837 s.

T. 2. Literatura hellenistyczna: Cz. 1. (Wiek III i II przed Chr.). Kraków: Polska Akademia Umiejętności 1947, 536 s.; Cz. 2. (Wiek I przed Chr.). Kraków: Polska Akademia Umiejętności 1948, 247 s.

Nagroda m. Krakowa w 1948.

T. 3. Cz. 1. Literatura grecka za Cesarstwa Rzymskiego (wiek I-III n.e.). Kraków: Polska Akademia Umiejętności 1951, 616 s.; Cz. 2. Literatura za Cesarstwa II (wiek IV-VIII n.e.). Kraków: Polska Akademia Umiejętności 1954, 406 s.

Nagroda Polskiej Akademii Umiejętności w 1951 i Nagroda Państwowa w 1952.

Wywiad:

T. SINKO: Jak zostałem profesorem filologii klasycznej. Rozmowa…. z okazji wydania ostatniego tomu „Literatury greckiej”. Rozmawiał W. Madyda. „Życie Szkoły Wyższej” 1954 nr 7/8.

Recenzje:

1. I. CHRZANOWSKI: Historia literatury greckiej. „Głos Narodowy” 1932 nr 85.

2. S. HAMMER: Literatura grecka prof. Sinki. „Przegląd Współczesny” 1932 t. 41.

3. M.S. POPŁAWSKI: Pochodnia wiedzy w dobie poklasycznego mroku. „Wiedza i Życie” 1932 nr 7. 

4. I. WIENIEWSKI: Monumentalna historia literatury greckiej. „Wiadomości Literackie” 1932 nr 23.

5. T. ZIELIŃSKI. „Kwartalnik Klasyczny” 1933  t. 47.

6. J. MANTEUFFEL. „Eos” 1947 t. 42 z. 2.

7. [W. MADYDA] W.M.: Co to jest hellenizm? „Dziennik Literacki” 1949 nr 3.

8. M. PLEZIA: Literatura hellenistyczna i jej polski obraz. „Roczniki Humanistyczny” 1949. 

15. Hellada i Roma w Polsce. Przegląd utworów na tematy klasyczne w literaturze polskiej ostatniego stulecia. Lwów: Państwowe Wydawnictwo Książek Szkolnych 1933, 398 s.

Zawartość: Wstęp. - Antyk trójcy romantycznej; Pobudki tyrtejskie; Klasyczny laur Norwida; Czciciele piękna; Rzymskie powieści Kraszewskiego; Grecja pozytywistów; Helleńskie wizje Młodej Polski i jej epigonów; W poszukiwaniu starych źródeł do nowego życia; Pod znakiem Dionizosa.

Wywiad:

J. LEWITTES: Listy podwawelskie. Hellada i Roma na Salwatorze. (Wywiad z prof. Sinką). „Kurier Wileński 1933 nr 121.

Recenzje:

1. K.F. KUMANIECKI. „Dzień Polski” 1933 nr 210. 

2. S. LENKOWSKI: Antyk w literaturze polskiej ostatniego stulecia. „Wiedza i Życie” 1933 nr 11. 

3. I. WIENIEWSKI: Grecja i Rzym w literaturze polskiej. „Pion” 1933 nr 7.

4. J. BIRKENMAJER. „Przegląd Powszechny” 1934 t. 202.

16. Disce puer latine. Podręcznik łaciny dla 1 klasy gimnazjalnej. Lwów; Warszawa: Książnica-Atlas 1935, 78 s. Wydanie 2 tamże 1937.

Recenzja:

[R. SCHÄCHTERÓWNA] R.S. „Eos” 1937 t. 38 z. 3.

17. Tirocinium Publii. Podręcznik łaciny dla 2 klasy gimnazjalnej. Lwów; Warszawa: Książnica-Atlas 1935, 99 s. Wydanie 2 tamże 1938.

18. Vir bonus. Podręcznik łaciny dla 3 klasy gimnazjalnej. Lwów; Warszawa: Książnica-Atlas 1935, 129 s. Wydania następne: wydanie 2 tamże: 1939; z podtytułem: podręcznik do nauki języka łacińskiego dla 3 klasy gimnazjów ogólnokształcących. Jerozolima: Sekcja Wydawnicza Dowództwa Bazy i Etapów Armii Polskiej na Wschodzie 1943; Bari: Sekcja Wydawnicza 2 Korpusu 1946; Hanower: Polski Związek Wychodźstwa Przymusowego 1946.

19. Mała gramatyka łacińska. Podręcznik dla wszystkich klas gimnazjalnych. Lwów; Warszawa: Książnica-Atlas 1936, 142 s. Wydanie 2 uzupełnione. Wrocław: Książnica-Atlas 1948.

20. Roma aeterna. Podręcznik łaciny dla 4 klasy gimnazjalnej. Lwów; Warszawa: Książnica-Atlas 1936, 176 s. 

Recenzja:

R. SCHÄCHTERÓWNA. „Eos” 1936 t. 37 s. 4.

21. Język łaciński. Pogadanki gramatyczne dla 1 i 2 klasy liceów klasycznych i humanistycznych. (Uzupełnienie małej gramatyki). Lwów; Warszawa: Książnica-Atlas 1938, 117 s.

22. Wypisy łacińskie dla I klasy liceów humanistycznych i klasycznych. Z. 1- 5. Lwów; Warszawa: Książnica-Atlas 1938. 

Z. 1. Wybór z pism Cycerona, 93 s.

Z. 2. Z listów Pliniusza Młodszego, pism prawników i autorów starochrześcijańskich, 31 s.

Z. 3. Wybór utworów Wergiliusza, 128 s.

Z. 4. Z elegii Owidiusza, Tybulla, Propercjusza, 47 s.

Z. 5. Mówcy łacińsko-polscy, 32 s.

Recenzja:

R. SCHÄCHTERÓWNA. „Eos” 1938 t. 39 z. 2.

23. Wypisy łacińskie dla II klasy liceum ogólnokształcącego – wydział humanistyczny i klasyczny. Z. 1-4. Lwów; Warszawa: Książnica-Atlas 1938.

Z. 1. Wybór z dzieł Tacyta z dodatkiem historyków Cesarstwa, 166 s. 

Z. 1a. Wybór z Liwiusza z dodatkiem historyków późniejszych. Z objaśnieniami, 107 s. 

Z. 2. Proza historyczna i naukowa polsko-łacińska. Z objaśnieniami, 61 s. 

Z. 3. Horacy. Z objaśnieniami, 246 s.

Z. 4. Horacjaniści polsko-łacińscy. Z objaśnieniami, 39 s.

Recenzja:

R. SCHÄCHTERÓWNA. „Eos” 1938 t. 39 z. 4.

24. Echa rzymskie i włoskie w „Silviludia” [M.] Sarbiewskiego. Kraków: Polska Akademia Umiejętności 1939, 31 s. Rozprawy Polskiej Akademii Umiejętności. Wydział Filologiczny, t. 66, 3.

25. Erudycja klasyczna Orzechowskiego. Kraków: Polska Akademia Umiejętności 1939, 118 s. Rozprawy Wydziału Filologicznego-Polska Akademia Umiejętności, t. 65, 7.

Recenzja:

J. STARNAWSKI. „Eos” 1972 t. 60 z. 1.

26. Klasyczne przysłowia w polszczyźnie. Lwów; Warszawa: Książnica-Atlas [1939], 120 s.

Recenzje:

1. [S. ROSPOND] Ros.: Rozciąć węzeł gordyjski. „ Kurier Literacko-Naukowy” 1939 nr 32.

2. F. SMOLKA. „Eos” 1939 t. 40 z. 1.

27. Od filantropii do humanitaryzmu i humanizmu. Lwów: Państwowe Wydawnictwo Książek Szkolnych 1939, 92 s. Grecja i Rzym, t. 4. Wydanie 2 (1 powojenne) Warszawa: Pax 1960.

Recenzje:

1. J. KOWALSKI. „Eos” 1939 t. 40 z. 1.

2. P. BEYLIN: Od filantropii do humanizmu. „Przegląd Kulturalny” 1961 nr 25.

28. Symbolae chronologicae ad scripta Plutarchi et Luciani. Kraków: Polska Akademia Umiejętności 1947, 69 s. Rozprawy Wydziału Filologicznego – Polska Akademia Umiejętności, t. 67, 5. 

29. Mickiewicz i antyk. Wrocław: Ossolineum 1957, 539 s. Z Prac Dyskusyjnych Komisji Naukowej Obchodu Roku Mickiewiczowskiego Polskiej Akademii Nauk. 

Zawartość: Wstęp.- W Nowogródku i w domu rodzicielskim; W powiatowej szkole dominikańskiej w Nowogródku; Studia uniwersyteckie; Samokształcenie wśród filomatów; Studia estetyczne i filozoficzne; Wprawki odograficzne horacjańskie i pindaryckie. Wpływologia; Oda do młodości; Echa antyku w „Grażynie”, „Dziadach” wileńsko-kowieńskich i w „Świtezi”; Echa antyku u wygnańca w Rosji; Turystyka w Italii, gość w Poznańskiem i emigrant w Dreźnie; „Pan Tadeusz”; Wykłady literatury łacińskiej w Lozannie; Wykłady literatury słowiańskiej w Collège de France i echa antyku. - Zakończenie.

Recenzje:

1. [J. ŁANOWSKI] J.Ł.: Na skrzyżowaniach literatur. ”Przegląd Kulturalny” 1958 nr 9.

2. J. PRZYBOŚ: Monografia filologa o Mickiewiczu. „Przegląd Kulturalny” 1958 nr 21.

30. Zarys historii literatury greckiej. T. 1-2. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1959. Porównaj poz. 14.

T. 1. Literatura archaiczna i klasyczna. Wiek VIII-IV p.n.e. włącznie, 944 s.

T. 2. Literatura w epoce hellenistycznej i za Cesarstwa Rzymskiego,  944 s.

Recenzje:

1. Z. LEWINÓWNA. „Nowe Książki” 1959 nr 7. 

2. J. ŁANOWSKI: „Małego” Sinki tom pierwszy. „Przegląd Kulturalny”1960 nr 7. 

3. J. SCHNAYDER. „Eos” 1961 t. 51 z. 1.

31. Antyk w literaturze polskiej. Prace komparatystyczne. Wybór i opracowanie: T. Bieńkowski. Wstęp: S. Stabryła. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1988, 543 s.

Zawartość: Genealogia kilku typów i figur A. Fredry; Wyspiański i Krasiński. Rozwiązanie zagadek „Legionu” i „Wyzwolenia” [zob. Rozprawy poz. 28];  Posąg Europy i jego losy; „Pindarus Polonus”. (Rzecz o łacińskich odach [Sz.] Szymonowica) [zob. Rozprawy poz. 41]; Polski Anty-Lukrecjusz [poz. 5]; O antycznym pochodzeniu maksym i przysłów polskich; Trzej poeci polsko-łacińscy z XIX wieku [M. Dubiecki, H.L.N. Bando, J. Neniczka] [zob Rozprawy poz. 20].

Rozprawy i artykuły z czasopism i książek zbiorowych (wybór)

1. De Gregorii Sanocei studiis humanioribus. [B.m.]: [b.w.] 1900 s. 242-270. Odbitka: „Eos” 1900 t. 6 z. 1.

2. De Romanorum viro bono. Cracoviae: Academia Litterarum apud Bibliopolam Societatis Librariae Polonicae 1903, 59 s. 

Recenzje:

1. B. KRUCZKIEWICZ. „Eos” 1904 t. 10 z. 1.

2. M. JANELLI. „Muzeum” 1905 t. 21 z. 8/9.

3. Sententiae Platonicae de philosophis regnantibus quae fuerint fata. Podgórze ad Cracovium: Gymnasium Podgorzenisis 1904, 56 s.

Recenzja:

S. BEDNARSKI. „Eos” 1904 t. 10 z. 1.

4. De Apulei et Albini doctrinae Platonicae adumbratione. Cracoviae: Academia Litterarum Cracoviensis 1905, 50 s.

5. Poezja aleksandryjska. Kraków: Fundusz Naukowy Gimnazjum św. Anny 1905, 67 s. Odbitka: Sprawozdanie dyrektora C. K. Gimnazjum Nowodworskiego czyli św. Anny w Krakowie za rok szkolny 1905. 

Recenzja:

S. WITKOWSKI. „Eos” 1906 t. 12 z. 1.

6. Rej i Dante. „Przegląd Powszechny” 1905 t. 40 s. 414-429.

Recenzja: 

S. KOSSOWSKI. „Pamiętnik Literacki” 1905 z. 4.

7. Romans grecki. Jego powstanie i organiczny rozwój. Lwów: Towarzystwo Filologiczne 1905, 49 s. Odbitka: „Eos” 1905 t. 11 z. 2.

8. Źródła przykładów Reja w „Żywocie człowieka poczciwego”. Kraków: Akademia Umiejętności 1905, 68 s. Odbitka: „Rozprawy Akademii Umiejętności. Wydział Filologiczny”. Seria 2. Kraków 1905 t. 43.

Recenzje: 

1. T. GRABOWSKI. „Przegląd Polski” 1905 t. 158.

2. S. KOSSOWSKI. „Pamiętnik Literacki” 1905 z. 4.

9. De Gregorii Nazianzeni laudibus Macchabaeorum. Leopoli: Societas Pbilologa 1907, 29 s. Odbitka „Eos” 1907 t. 13.

10. Jerzy Karol Skop. Chłop – humanista z XVIII wieku. Lwów: Towarzystwo Filologiczne 1908, 39 s. Odbitka: „Eos” 1907 t. 13 z. 1.

11. De Luciani libellorum ordine et mutua ratione. Leopoli: Societas Philologa 1908 s. 114-158. Odbitka: „Eos” 1908 t. 14  z. 2.

12. Menander w świetle nowych komedii. Lwów: Towarzystwo Filologiczne 1908 s. 20-50. Odbitka: „Eos” 1908 t. 14 z. 2.

13. Die Descriptio orbis terrae, eine Handelsgeographie aus dem 4. Jahrhundert. [b.m.]: [b.w.] 1909 s. 532-571. Odbitka: „Archiv für lateinische Lexikographie” Leipzig 1909 t. 13 z. 4.

14. [Wstęp do:] F.B. Kallimach: Życie i obyczaje Grzegorza z Sanoka, arcybiskupa lwowskiego. (Przekład polski z oryginału łacińskiego). Poprzedza [T. Sinki] Spór o Grzegorza z Sanoka. Lwów: Kółko Filologiczne 1909, 87 s.

Uwaga: przekład został przygotowany przez członków Kółka Filologicznego Czytelni Akademickiej we Lwowie w 1906.

Recenzja: 

I. CHRZANOWSKI. „Książka” 1909 nr 11.

15. O rękopisach mów św. Grzegorza z Nazyanzu w bibliotekach włoskich. Cz. 2. Lwów: Towarzystwo Filologiczne 1909 s. 64-81. Odbitka: „Eos” 1909 t. 15 z. 2.

16. Antyk w „Królu Duchu” [J. Słowackiego]. „Pamiętnik Literacki” 1910 s. 251-266.

17. Apuleiana. Cracoviae: Societas Philologa 1912 s. 138-167. Odbitka: „Eos” 1912 t. 18 z. 2.

18. Do źródeł tragedii. „Przegląd Polski” 1912 t. 47 s. 1-47, 201-219.

19. Rzym pogański w „Irydionie” [Krasińskiego]. [b.m.]: [b.w.] 1912 s. 11-56. Odbitka: „Pamiętnik Literacki” 1912 z. 1-4.

20. Trzej poeci polsko-łacińscy z XIX wieku. [b.m.]: [b.w.] 1912, 28 s. Odbitka z: Księga pamiątkowa ku uczczeniu 250-tej rocznicy założenia Uniwersytetu Lwowskiego przez króla Jana Kazimierza roku 1661. Lwów 1912. Przedruk zob. Książki poz. 31.

Recenzja:

S. ŁEMPICKI. „Pamiętnik Literacki” 1912 z. 4.

21. Za spojrzeniem Horacego. Cracoviae: Societas Philologa 1913 s. 47-64. Odbitka: „Eos” 1913 t. 29 z. 1.

22. De Cypriano martyre a Gregorio Nazianzeno laudato. Cracoviae: Academia Litterarum Cracoviensis 1916, 33 s. Odbitka: „Rozprawy Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności w Krakowie” 1916 t. 53.

23. Literatura tyberiańska. Leopoli: Societas Philologa 1916 s. 114-133. Odbitka: „Eos” 1916 t. 20 z. 2.

24. Wzory Trenów Kochanowskiego. Kraków: nakładem autora 1918 s. 74-136. Odbitka: „Eos” 1917 t. 22 z. 1.

25. [Wstęp do:] Eurypidesa tragedie. W przekładzie J. Kasprowicza. T. 1- 3. Kraków: Akademia Umiejętności 1918, 429 + 440 + 570 s. Biblioteka Przekładów z Literatury Starożytnej, 5.

Zawartość: T. 1. Tragedie niewieście: Alkestis; Medea; Hekabe; Ifigenia w Aulidzie; Ifigenia w Tauryi. T. 2. Tragedie wojenne i ateńskie: Heraklidzi; Andromache; Błagalnice; Ion; Trojanki; Fenicjanki. T. 3. Tragedie ludzi zwyczajnych i tragedie szału: Elektra; Helena, Cyklop; Herakles Szalejący; Bachantki; dodatek: Rhesos. 

26. Liryka św. Grzegorza z Nazyanzu. Odczyt T. Sinki na I zebraniu uroczystym Towarzystwa im. Papieża Benedykta XV-go w auli Collegii Novi Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie dnia 17 maja 1918 roku. Kraków: G. Gebethner; Warszawa: Gebethner i Wolff 1918 s. 30-45. Odbitka: „Polonia Sacra” 1918 nr 1.

27. Poezja nowołacińska w Polsce. Kraków: Polska Akademia Umiejętności 1918 s. 122-178. Odbitka z: Dzieje literatury pięknej w Polsce. Cz. 1. Kraków 1918. Encyklopedia Polska, t. 21, dział 18. Wydanie 2 tamże 1935.

Recenzje:

1. K. WOJCIECHOWSKI: Synteza czy materiał do syntezy. „Kwartalnik Historyczny” 1918 t. 32.

2. S. PILCH. „Eos” 1935 t. 36 z. 3.

28. Wyspiański i Krasiński. Rozwiązanie zagadek „Legionu i „Wyzwolenia”. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza 1920, 57 s. Przedruk zob. Książki poz. 31.

Recenzje:

1. I. CHRZANOWSKI. „Rzeczpospolita” 1920 nr 119.

2. E. HAECKER. „Naprzód” 1920 nr 283.

3. A. BRÜCKNER. „Książka” 1922 nr 5.

4. M. KRIDL. „Przegląd Warszawski” 1924 nr 29.

29. Dante o języku włoskim. Odczyt wygłoszony w Krakowie 16 lutego 1921 w cyklu wykładów Dantejskich, urządzonym przez „Powszechne Wykłady Uniwersyteckie”. [b.m.]: [b.w.] 1921, 32 s. Odbitka: „Nowy Przegląd Literatury i Sztuki” 1921 t. 2 nr 4-5.

30. Diapeira Agamemnona i Chodkiewicza. Poznań: [b.w.] 1921 s. 46-72. Odbitka: „Eos” 1919-1920 t. 24 z. 1.

Recenzja:

G. PRZYCHOCKI: Filologia. „Książka” 1922 nr 5.

31. [Przedmowa do:] J. Żuławski: Eros i Psyche. Powieść sceniczna w 7 rozdziałach. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza 1921, 215 s.

32. De expositione Pseudo-Nonniana historiarum, quae in orationibus Gregorii Nazianzeni commemorantur. [b.m.]: [b.w.] 1922 s. 125-148. Odbitka z:
Charisteria Casimiro de Morawski septuagenario oblata ab amicis, collegis, discipulis. Cracoviae 1922. 

33. Spór o antyk w XVII i XVIII w. [b.m.]: [b.w.] 1922 s. 233-263. Odbitka: „Przegląd Warszawski” 1922 t. 4 nr 14.

 34. [Przedmowa do:] P. Merimée: Lokis i Wenus z Ille; M. de Vogüe: Płaszcz Józefa Olenina. Przekład Z. Jachimeckiej. Kraków: S.A. Krzyżanowski 1923, 190 s. Biblioteczka Powieści, 3.

35. Pomoce naukowe Dmochowskiego przy tłumaczeniu „Iliady”. „Eos” 1923 t. 27 z. 1 s. 85-102.

36. Rapsody historyczne St. Wyspiańskiego. „Przegląd Współczesny” 1923 t. 7 s. 188-215. Wydanie osobne Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza 1924, 70 s. Z Historii i Literatury, 24.

Recenzje:

1. [T. KARYŁOWSKI] Ks. T.K. „Przegląd Powszechny” 1924 t. 161.

2. H. ŻYCZYŃSKI: Nowa rzecz o Wyspiańskim. „Słowo Polskie” 1924 nr 30.

37. Żywy spadek po Grecji i Rzymie. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza 1923, 48 s. Z Historii i Literatury, 21. Odbitka: „Przegląd Współczesny” 1922 t. 3 [tu z podtytułem: Szkic związków kulturalnych dzisiejszości ze starożytnością]. 

Recenzje:

1. A. BRÜCKNER. „Przegląd Warszawski” 1923 nr 22.

2. [M. SZYJKOWSKI] M.Sz. „Ilustrowany Kurier Codzienny” 1923 nr 47.

38. „Iliada” Staszica. Lublin: [b.w.] 1926, 20 s. Odbitka z: Stanisław Staszic 1755-1826. Księga zbiorowa. Pod redakcją Z. Kukulskiego. Lublin 1926.

39. De Archyta Horatiano (carmen I 28). [b.m.]: [b.w.] 1928 s. 41-62. Odbitka: „Eos” 1928 t. 31 z. 1.

40. „Ronsardum vidi”. Padwa i Paryż w rozwoju Jana Kochanowskiego. Kraków: [b.w.] 1928 s. 92-112. Odbitka: „Przegląd Współczesny” 1928 t. 69.

41. De Horatii carminibus. Leopoli: Ministerium Instructionis Publicae. 1929, 18 s. Odbitka: „Eos” 1929 t. 32 z. 1.

42. Pindarus Polonus. (Rzecz o łacińskich odach Szymonowicza). Zamość: Komitet Obchodu 300-ej Rocznicy Zgonu Szymona Szymonowicza 1929, 33 s. Odbitka z: Szymon Szymonowicz i jego czasy. Rozprawy i studia. Pod redakcją S. Łempickiego. Zamość 1929. Przedruk zob. Książki poz. 31.

Recenzja: 

R. SKULSKI: Szymon Szymonowicz i jego czasy. „Pamiętnik Literacki” 1929 z. 4.

43. Nasz przyjaciel Maro. (W dwutysięczną rocznicę urodzin Wergiliusza). [Szkic]. „Przegląd Współczesny” 1930 t. 35 s. 5-24. Wydanie osobne [rozszerzone]: Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza 1930, 76 s.

Recenzje:

1. [Z. SCHULBAUMÓWNA Z.] Z.S. „Filomata” 1930 nr 23.

2. K. KUMANIECKI: Dwie monografie z zakresu filologii klasycznej. „Przegląd Współczesny” 1931, t. 36 z. 1.

3. I. WIENIEWSKI. „Wiadomości Literackie” 1931 nr 2.

44. Ad fastos Xenophonteos symbolae. Leopoli: Ministeriuem Instructionis Publicae 1933 s. 167-182. Odbitka: „Eos” 1932-1933 t. 34 z. 1.

45. Przypływ i odpływ orfizmu. [b.m.]: [b.w.] 1934, 20 s. Odbitka: „Przegląd Współczesny” 1934 t. 48.

46. Pod murem Epikura. [b.m.]: [b.w.] 1935, 20 s. Odbitka: „Przegląd Współczesny” 1935 t. 53.

47. De famis et libidinis in fabula Petroniana momento. Lwów: [b.w.] 1935 s. 385-412. Odbitka: „Eos” 1935 t. 36 z. 4. 

48. Dzisiejsze humanizmy, zwłaszcza ten trzeci. Lwów: [b.w.] 1936, 22 s. Odbitka: „Eos” 1936 t. 37 z. 3.

49. Antologia klasyczna dla liceów ogólnokształcących. Z. 1-4. Lwów; Warszawa: Książnica-Atlas 1937.

Z. 1. Z poezji greckiej, 47 s.

Z. 2. Z prozy greckiej, 58 s.

Z. 3. Z poezji łacińskiej, 76 s.

Z. 4. Z prozy rzymskiej, 62 s.

Recenzja:

R. SCHÄCHTERÓWNA. „Eos” 1938 t. 39 z. 1.

50. [Wstęp do:] Marek Aureliusz: Rozmyślania. Przełożył oraz objaśnieniami zaopatrzył M. Reiter. Warszawa: Kasa im. Mianowskiego 1937, 191 s. Biblioteka Filozoficzna Klasyków, 29. Wydanie następne: wydanie 3 [!] Łódź: K. Rutski 1948. Biblioteka Humanisty, 3.

Recenzja:

W. GORDZIEJEW. „Przegląd Filozoficzny” 1938 z. 2.

51. [Przedmowa do:] H. de Vibraye: Mitologia. Przełożył K. Dąbrowski. Warszawa: Trzaska, Evert i Michalski [1937], 211 s. Biblioteka Wiedzy, 27.

52. Wojny gramatyczne. Lwów: [b.w.] 1937, 23 s. Odbitka: „Eos” 1937 t. 38 z. 1.

53. Ad Hesiodi Theogoniam (603-612) et Antiphontis fragmentum de matrimonio. Lwów: [b.w.] 1938, 24 s. Odbitka: „Eos” 1938 t. 39 z. 2.

54. De ordine quo erotici scriptores Graeci sii successisse videantur. [b.m.]: [b.w.] 1940-1946 s. 24-45. Odbitka: „Eos” 1940-1946 t. 41 z. 1.

55. Ironia „Iliady” [Homera] i jej polski odkrywca [J. Piechowski]. [b.m.]: [b.w.] 1947, 21 s. Odbitka: „Meander” 1947 nr 1 [o rozprawie J. Piechockiego pt. „De ironia Iliadis” wydanej w Moskwie w 1856].

56. De Dlugossii praefatione Historiae Polonorum. Warszawa: Gebethner i Wolff 1949, 41 s. Odbitka z: Studia z dziejów kultury polskiej. Książka zbiorowa. Warszawa 1949.

57. De Lycophronis tragici carmine Sibyllino. Wratislaviae: Ministerium Instructionis; Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1949 s. 3-39. Odbitka: „Eos” 1948-1949 t. 43 z. 1.

58. De lineamentis Platonicis in Cebetis q. v. Tabula. Wratislaviae: [b.w.] 1952 s. 3-31. Odbitka: „Eos” 1951 t. 45 z. 1.

59. Legendarny Ezop jako przedstawiciel chłopskiego rozumu i dowcipu. „Meander” 1951 nr 5/6 s. 258-278.

60. W świecie bajki greckiej. „Meander” 1951 nr 1 s. 1-17, nr 2 s. 71-91.

61. Trzy przemiany Ezopa (Marchołt – Sowizdrzał – Szwejk). [b.m.]: [b.w.] 1952 s. 3-30; s. 55-78. Odbitka: „Meander” 1952 nr 1-2.

62. Terencjusz i nowożytna komedia mieszczańska. „Meander” 1954 s. 359-388 [odczyt na Walnym Zebraniu Polskiego Towarzystwa Filologicznego, Gdynia 29 VI 1954].

63. O poemacie Musajosa. [b.m.]:[b.w.] 1955 s. 166-185. Odbitka: „Meander” 1955 z. 4 [dotyczy „Hero i Leander”].

64. Co znaczy paradoks Hezjoda o połowie większej od całości. [b.m.]: [b.w.] 1957 s. 3-19. Odbitka: „Meander” 1957 z. 1 [dotyczy: „Prace i dnie” Hezjoda].

65. Nowożytni arystofanidzi. [b.m.]: [b.w.] 1957 s. 210-261. Odbitka z: Arystofanes. Materiały sesji naukowej Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN. Wrocław 1957.

Recenzje:

1. [J. ŁANOWSKI] J.Ł. „Przegląd Kulturalny” 1957 nr 28.

2. L. WINNICZUK. „Nowe Książki” 1957 nr 11.

66. L’historiosophie dans le prologue et l’épilogue de l’oeuvre d’Hérodote d’Halicarnasse. [b.m.]: [b.w.] 1960 s. 4-20. Odbitka: „Eos” 1959-1960 t. 50 z. 1.

Recenzje:

1. J. WIKARJAK. Qua ratione  Herodotus in historia scribenda rerum delectum egerit. „Eos” 1938 t. 39 z. 1.

2. J. WIKARJAK: Wewnętrzne ramy chronologiczne dziejów Herodota. „Meander” 1961 nr 1.

OPRACOWANIA OGÓLNE (wybór)

TŁUMACZ O SOBIE:

1. Jak się uczyli współcześni wybitni pisarze polscy. „Wiadomości Literackie” 1926 nr 1.

2. W pracowniach pisarzy polskich. „Wiadomości Literackie” 1930 nr 22.

3. W pracowniach pisarzy i uczonych. Ankieta „Odrodzenia”. „Odrodzenie” 1946 nr 12. 

4. Ankiety dla IBL PAN 1951, 1957.

SŁOWNIKI I BIBLIOGRAFIE

1. W. MADYDA: Bibliografia prac naukowych Tadeusza Sinki. W: Księga pamiątkowa Tadeuszowi Since w pięćdziesięciolecie uzyskania przezeń tytułu doktora filozofii przez przyjaciół, kolegów, uczniów ofiarowana. Warszawa 1951.

2. P. GRZEGORCZYK. „Rocznik Literacki 1966” wyd. 1968, przedruk w: P. Grzegorczyk: Twórcy i badacze kultury zmarli w latach 1956-1967. Cz. 2. Warszawa 1986.

3. M.T. SZERSZEŃ: Bibliografia prac naukowych prof. dr. Tadeusza Sinki za lata 1952-1966. „Eos” 1988 t. 76 z. 2.

4. R. TURASIEWICZ. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 27. Wrocław 1996-1997.

5. S. ZABŁOCKI. W: Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 2. Warszawa 2000. 

6. [J. ZAWADZKA] J.Z. W: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny. T. 7, 10 (Uzupełnienia). Warszawa 2001, 2007.

7. [W. MARMON] W.M. W: Słownik biograficzny historii Polski. T. 2. Wrocław 2005.

OMÓWIENIA 

1. S. PILCH: Tadeusz Sinko w 30-lecie pracy wychowawczej. „Kwartalnik Klasyczny” 1934 nr 1.

2. K. KUMANIECKI: Działalność naukowa Tadeusza Sinki. „Meander” 1947 nr 9/10.

3. J. SCHNAYDER: Krakowska Szkoła Tadeusza Sinki. „Meander” 1947 nr 2.

4. S. OŚWIĘCIMSKI: Człowiek i uczony. W siedemdziesiątą rocznicę urodzin T. Sinki. „Życie Nauki” 1948 t. 5.

5. J. ŁANOWSKI: 50 lat trudu naukowego Tadeusza Sinki. „Sprawy i Ludzie” 1951 nr 17.

6. W. SEŃKO: 52 lata pracy nad antykiem. „Dziś i Jutro” 1952 nr 39.

7. K. KUMANIECKI: Tadeusz Sinko. „Nauka Polska” 1959 nr 1.

8. W. MADYDA: Z dziejów filologii klasycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Kraków 1964, passim.

9. M. PLEZIA: O profesorze Tadeuszu Since. „Tygodnik Powszechny” 1966 nr 42.

10. M. CYTOWSKA: Parergon profesora T. Sinki. „Meander” 1967 nr 2/3.

11. J. KRÓKOWSKI: Tadeusz Sinko (14 września 1877-23 lipca 1966). „Pamiętnik Literacki” 1967 z. 1.

12. W. MADYDA: Profesor dr Tadeusz Sinko (1877-1966). „Meander” 1967 nr 2/3.

13. M. PLEZIA: Działalność naukowa Tadeusza Sinki na tle dziejów filologii klasycznej w Polsce w ostatnim stuleciu. „Sprawozdania z Prac Naukowych Wydziału Nauk Społecznych PAN” 1967 nr 3.

14. L. WINNICZUK: Genialny badacz antyku. „Problemy” 1967 nr 1.

15. G. ŻUREK: Philologorum polonorum princeps. „Przegląd Humanistyczny” 1967 nr 2.

16. S. STABRYŁA: Z badań nad warsztatem komparatystycznym Tadeusza Sinki. „Eos” 1971 t. 59 z. 1.

17. J. KORPANTY: Dorobek latynistyczny Tadeusza Sinki. „Meander” 1987 nr 7/8.

18. R. TURASIEWICZ: Profesor Tadeusz Sinko (1877-1966). „Eos” 1988 t. 76 z. 2.

19. W. WEINTRAUB: Tadeusz Sinko. W tegoż: O współczesnych i o sobie. Kraków 1994.

SINKO Tadeusz

1877-1966

Pseudonyms and cryptonyms: a.o.; A.O.; a.s.; B-y; Dr T.S.; Jan Skowronek; O.; O.N.; Prof. dr. T.S.; R.; R-; (R); s.; S.; (S); S.K.; t.s.; T.S.; (T.S.); T.S-O; ts; (ts); (Ts); TS; (TS); Z.O.

Literary historian, classical philologist, translator, editor.

Born on 14 September 1877 into a peasant family the village of Mała, near Austrian-ruled Ropczyce. Son of Walenty Sinko, a guard at the municipal excise office Krakow, and Felicja née Jop; father of the theatre studies scholar, English philologist and translator Grzegorz Sinko. Tadeusz Sinko was a pupil at a primary school in Krakow before joining the Imperial and Royal Grammar School No. III in 1889, completing his advanced secondary education there with distinction in 1896. At the school, he acquired advanced knowledge of Classical languages, as well as German and French. The same year, he started a degree in Classical and Polish philology at the Faculty of Philosophy at the Jagiellonian University (UJ), graduating in 1900. In parallel, he was registered on a teacher training course, qualifying in 1900 as a teacher of Classical and Polish philology. Several months later, he was awarded a doctoral degree from UJ for his dissertation De Gregorii Sanocei studiis humanioribus. He was supervised by Prof. Stefan Pawlicki. His debut as an academic author came with the publication of this in the journal Eos in 1900, where he published until 1955. He continued his studies in the fields of Classical philology and the history of art at universities in Berlin (1900/01) and Bonn (1901/02). After one year of military service in the 2nd Fortification Artillery Regiment of the Austrian army, during which he completed his officer training, he became a teacher at the Podgórze Grammar School in Krakow in 1902. He was awarded a sabbatical soon afterwards and travelled abroad. Upon the initiative of the Academy of Arts and Sciences (Akademia Umiejętności – AU), he was recommended for a post (1902/03) as an assistant on a Munich-based project developing the Thesaurus linguae latinae. He was awarded a habilitation degree from UJ in 1903 for his study De Romanorum viro bono. As a Privatdozent (non-tenured academic with a habilitation), he was a lecturer in Classical literature at UJ while also briefly teaching at the B. Nowodworski (St Anne’s) Grammar School in Krakow. In 1904, he became a regular contributor to the daily Czas where he published articles and reviews, as well as the regular columns “Z teatru miejskiego” (News from municipal theatres), “Z Teatru im. J. Słowackiego” (News from the Słowacki Theatre), and “Nowe wydawnictwa” (New books). In 1905, he was awarded an AU grant from the Wiktor Osławski Foundation to pursue the publication of the writings of Gregory of Nazianzus. He conducted research with the aim of collecting his speeches in libraries in Paris, Rome, Florence, Venice and Milan. He published the findings of his patristic studies in the periodicals Eos and Rozprawy AU. In 1907, he was appointed associate professor of Classical philology at the University of Lwów (Ukrainian: Lviv; German: Lemberg), where he lectured until 1913 (having been appointed full professor in 1911). In 1908, he married Anna Starzewska, the daughter of Rudolf Starzewski, the editor of Czas. She died in 1941; they had a son, the English philologist and translator Grzegorz. Between 1910 and 1924, Tadeusz Sinko was editor of the monthly Eos, where he continued to publish numerous essays and articles on Classical literature. He published comparative studies on the connections between Classical and Polish literature, especially Old Polish literature, in periodicals including Przegląd Polski (1908-13), Pamiętnik Literacki (1909-12), Museion (1912-13), and Ruch Filozoficzny (1912-13). In 1910, he was elected as a corresponding member of the AU, becoming a full member of the Polish Academy of Arts and Sciences (PAU) in 1919. In 1913, he took up Chair II of Classical Philology, remaining in the post until his retirement in 1960. In 1913, he also served on the Examination Commission for middle school teachers. In August 1914, as a reserve lieutenant, he was conscripted to the Austrian army, serving as a lieutenant of the fortified artillery in Krakow and Przemysl. He was demobilized in 1916 and returned to his previous position at UJ, where he lectured until September 1939. He also renewed his role as a regular contributor to Czas, likewise until 1939, where he contributed under various pen names, including Jan Skowronek. In 1918/19, he published numerous articles on Polish literature in the literary-artistic magazine Maski. In 1919, he joined the Warsaw Scientific Society. He was dean of the Faculty of Philosophy at UJ during the 1919/20 academic year. He was particularly active as a journalist from 1920, contributing as literary and theatre critic to Ilustrowany Kurier Codzienny (mainly using the by-line s. or T.S.), Przegląd Współczesny (1922-37), Kurier Literacko-Naukowy (from 1925; from 1927 to 1939, he wrote the column “Wśród nowych książek” [Selected new books] using the by-line R.) and Nowe Książki (from 1934). He was a member of the Polish Writers’ Trade Union (ZZLP). He travelled to Greece in 1925. The following year, he became a member of the Lwow Scientific Society. He was editor of the journal Eos, where he had published since 1900, between 1910 and 1924, while from 1927 to 1932 he was editor of Archiwum Filologiczne PAU. Following the outbreak of World War II, he was initially in Lwow before moving to German-occupied Krakow. He was evicted from the apartment he had lived in before 1939 because it was taken over by the Gestapo but he managed to find employment as caretaker of the block and could live in a top-floor flat. During this period, he prepared subsequent volumes of Literatura grecka [Greek Literature] for publication. From mid-1942 until the end of the Nazi occupation, he earned a living by translating the Ancient Greek texts of the founding fathers of the Church for a publishing house that Ferdynand Machay planned to launch after the war. From 1943, he offered clandestine classes at UJ. Following the end of the German occupation of Krakow, he was from around March 1945 a lecturer at on the Actor Training Programme [Studio Aktorskie] at the Juliusz Słowacki Municipal Theatre. He also returned to his position at UJ, serving as head of Chair I in Classical Philology from May 1945 to 1952, when he headed the Department of Chairs in Classical Philology and then from 1955 until his retirement in 1960 of the Departmental Chair of Classical Philology. His studies, essays and academic texts continued to appear in Eos until 1955 and in Meander from 1946 until 1957. He initiated the Commission for Classical Philology at the Krakow Branch of PAU, serving as its inaugural chairperson between 1947 and 1950. In 1951, there was a ceremonial renewal of his doctorate at UJ. In 1952, he was awarded the State Prize – 1st class in recognition of his entire academic achievements, in particular the three-volume Literatura grecka. He was a titular member of the Polish Academy of Sciences (PAN) from 1952, become a full member in 1957. He was twice awarded the Commander’s Cross of the Order of Polonia Restituta (1936 and 1954), the 10th Anniversary Medal of People’s Poland (1955), and the Order of the Banner of Works – 1st class (1957). He died on 22 July 1966 in Krakow, where he is buried at the Rakowiec Cemetery. 

His archives and personal papers are dispersed across various institutions. The largest collection remains at the Archive of the Jagiellonian Library in Krakow. A small portion of his correspondence is also held in the collections of the National Library in Warsaw.