BEAUPRÉ Barbara

Pseudonimy i kryptonimy: B.B.; B….é; B. B….é; Barbara B….é, Quis.
Tłumaczka.

Urodzona 23 października 1861 w Krzemieńcu; córka Józefa Antoniego Beaupré, lekarza, działacza patriotycznego i społecznika, przyjaciela Juliusza Słowackiego, oraz Seweryny z Iwanowskich; siostra Antoniego Beaupré, dziennikarza i redaktora naczelnego krakowskiego „Czasu”. Język francuski prawdopodobnie przyswoiła w domu rodzinnym (jej dziadek, konfederat barski, był Francuzem). Po śmierci ojca w 1872 zamieszkała z rodziną w Krakowie, gdzie jej matka otworzyła pensjonat dla panien, głównie uczennic Wyższych Kursów dla Kobiet im. A. Baranieckiego, utrzymując jednocześnie bliskie kontakty z miejscową elitą naukowo-artystyczną. Okresowo, około 1900, przebywała w Warszawie, gdzie zabiegała o publikację swego debiutu translatorskiego – przekładu Hernaniego Victora Hugo (1900) i nawiązała współpracę z wydawnictwem Gebethnera i Wolffa, rozpowszechniającym jej tłumaczenie Dalekiej księżniczki Edmonda Rostanda (zamierzała przełożyć także jego dramat L’Aiglon). Po powrocie do Krakowa współpracowała od 1900 z Teatrem Miejskim (od 1909 Teatr im. J. Słowackiego), dla którego tłumaczyła sztuki współczesne z francuskiego, angielskiego i rosyjskiego. Utrzymywała kontakty z rodziną Estreicherów, konsultując tłumaczenia dramatów z prof. Karolem Józefem Teofilem Estreicherem, historykiem teatru. Od 1901 ogłaszała przekłady na łamach „Czasu” i „Życia i Sztuki”, dodatku do petersburskiego „Kraju”. W tym czasie zawarła umowę na publikację przekładów w lwowskim wydawnictwie Hermana Altenberga i zabiegała o jej podtrzymanie. Tłumaczenia ogłaszała też nakładem „Głosu Narodu”, w którym jej brat pracował w 1901-14 jako publicysta i redaktor. Była działaczką niepodległościową i założycielką schroniska dla legionistów, które od 1914 działało w Krakowie. W 1917 należała do założycielek krakowskiego Towarzystwa Pracy Narodowej Kobiet Polskich, powstałego po rozłamie w Lidze Kobiet Polskich, zbliżającej się do lewicy niepodległościowej. Okazjonalnie publikowała szkice literackie na łamach „Czasu” (1931-38). Zmarła w 1943 w Mszanie Dolnej; miejsce pochowania nieznane. 

Lokalizacja archiwum tłumaczki nieznana. Jej pojedyncze listy są zdeponowane w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie i Bibliotece Narodowej w Warszawie. Zachowane egzemplarze teatralne jej przekładów znajdują się w Bibliotece Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie.

TWÓRCZOŚĆ PRZEKŁADOWA

1. V. Hugo: Hernani. Dramat w 5 aktach. [Przełożyła B. Beaupré]. Powstanie przekładu ca 1900. Egzemplarz teatralny w Bibliotece Teatru im. J. Słowackiego w  Krakowie.

Tytuł oryginału: Hernani, ou l’Honneur Castillan.

2. E.E.A. Rostand: Daleka księżniczka. Sztuka w 4 aktach wierszem. Tłumaczyła [B. Beaupré] B…é. Kraków: Drukarnia „Czasu” 1900, 12 s.

Tytuł oryginału: La Princesse lointaine.
Recenzja:
K. MORAWSKA. „Przegląd Polski” 1900/1901 t. 1.

3. P.A. Wing: Wesoły lord Quex. Komedia w 4 aktach. Tłumaczyła [B. Beaupré] B…é. Powstanie przekładu post 1900. 

Tytuł oryginału: The gay lord Quex.
Egzemplarz teatralny w Bibliotece Teatru im. J. Słowackiego w  Krakowie.

4. J.H. Arthur: Kłamcy. Komedia w 4 aktach. [Przełożyła B. Beaupré]. Powstanie przekładu post 1901. 

Tytuł oryginału: The liars.
Egzemplarz teatralny m.in. w Bibliotece Teatru im. J. Słowackiego w  Krakowie.

5. M. Gorki: I. Gordiejew; Bajka; Historia o srebrnych klamrach; Zwiastun burzy; Przed obliczem życia. [Nowele]. Tłumaczyła [B. Beaupré] B…é. Kraków: Księgarnia D.E. Friedlein, Warszawa: E. Wende 1902, 72 s.

Tytuły oryginałów: Foma Gordeev; Skazka; Pesnâ o burevestnike; Pered licom žizni.

6. M. Gorki: Byli ludzie. [Opowiadanie]. Tłumaczyła [B. Beaupré] B…é. Kraków: Księgarnia D.E. Friedlein; Warszawa: E. Wende 1902, 107 s.

Tytuł oryginału: Byvšye lûdi. 

7. M. Gorki: W stepie; Pieśń o sokole; Czołkasz. [Opowiadania]. Przekład [i przedmowa] [B. Beaupré] B…é. Kraków: Księgarnia D.E. Friedlein, Warszawa: E. Wende 1902, 118 s.

Tytuły oryginałów: V stepi; Pesnâ o Sokole; Čelkaš.

8. M. Maeterlinck: Monna Vanna. Sztuka w 3 aktach. [Przełożyła B. Beaupré] B…é. Wystawienie: Reżyseria: J. Kotarbiński. Kraków, Teatr Miejski 1902.

Tytuł oryginału: Monna Vanna.
Według katalogu Biblioteki Teatru im. J. Słowackiego tłumaczką sztuki była Barbara Beaupré, a według repertuarów Jadwiga Beaupré.

9. M. Maeterlinck: Iozella. Przełożyła B. Beaupré. „Ateneum” 1903 z. 11/12 s. 111-154.; 1904, z. 1 s. 14-35. 

Tytuł oryginału: Joyselle. 

10. B.G. Shaw: Uczeń szatana. Sztuka w 3 aktach a 5 odsłonach. Przełożyła [B. Beaupré] B…é. Wystawienie: Reżyseria: T. Pawlikowski. Lwów, Teatr Miejski hr. Skarbka 1903. 

Tytuł oryginału: The devil’s disciple.
Egzemplarz teatralny w Bibliotece Teatru im. J. Słowackiego w  Krakowie.
Recenzja:
A. KRECHOWIECKI. „Gazeta Lwowska” 1903 nr 274.

11. F. Wedekind: Demon ziemi. Dramat w 4 aktach z prologiem. Przełożyła [B. Beaupré] B…é. Wystawienie: Reżyseria: J. Kotarbiński. Kraków, Teatr Miejski 1904. 

Tytuł oryginału: Der Erdgeist.
Egzemplarz teatralny w Bibliotece Teatru im. J. Słowackiego w  Krakowie.

12. O. Wilde: Kobieta bez znaczenia. Sztuka w 4 aktach. Przełożyła [B. Beaupré] B…é. Wystawienie: Reżyseria: J. Kotarbiński. Kraków, Teatr Miejski 1904. Wydanie: Brody: F. West; Warszawa: E. Wende 1908, 83 s.

Tytuł oryginału: A woman of no importance.
Egzemplarz teatralny w Bibliotece Teatru im. J. Słowackiego w  Krakowie.

13. P. Verlaine: Wybór poezji w przekładzie B. Beaupré. Warszawa: J. Mortkowicz 1906; Lwów: Księgarnia H. Altenberga, 118 s.

Recenzje i omówienia:
1. H. GALLE. „Tygodnik Ilustrowany” 1906 nr 35.
2. T. GRABOWSKI. „Przegląd Polski” 1905/1906 t. 4.
3. W. JABŁONOWSKI. „Książka” 1906 nr 2.
4. A. DRZEWICKA: Cztery sylaby, czyli o trudności rzeczy najprostszych. „Teksty” 1976 nr 1.

14. A. Sutro: Mury Jerycha. Sztuka w 4 aktach. [Przełożyła B. Beaupré]. Powstanie przekładu post 1906. 

Tytuł oryginału: The walls of Jericho.
Egzemplarz teatralny w Bibliotece Teatru im. J. Słowackiego w  Krakowie.

15. H. Kistemaeckers: Instynkt. Sztuka w 3 aktach. [Przełożyła B. Beaupré]. Wystawienie: Reżyseria: L. Solski. Kraków, Teatr Miejski 1907. 

Tytuł oryginału: L’Instinct.
Egzemplarz teatralny w Bibliotece Teatru im. J. Słowackiego w  Krakowie.

16. E.A. Poe: Nowelle. Przełożyła i wstępem opatrzyła B. Beaupré. Kraków: Drukarnia „Głosu Narodu” 1909, 60 s.

Tytuły oryginałów: The Conversation of Eiros and Charmion; Masque od the red death; The assignation.
Zawartość: Rozmowa Ejrosa i Charmiony, czyli jak zginął świat; Maska czerwonej śmierci; Noc wenecka.
Recenzja:
A.E. BALICKI. „Przegląd Polski” 1909/1910 t. 4.
Wydanie elektroniczne:
E-book: [b.t.]. Tłumaczenie B. Beaupré, Z. Niedźwiecki. Warszawa: Avia Artis 2017, pliki tekstowe w formacie EPUB, PDF.

Przedruk przekładów wierszy Izraefel, Ballada ślubna, Annabel Lee w: E.A. Poe: Miasto w morzu i inne utwory poetyckie. Ilustracje H. Steiner-Prag. Wybór i posłowie M. Płaza. Czerwonak 2018.

17. E.A. Poe: Kruk. Wybór poezji. Przełożyła B. Beaupré. Kraków: Drukarnia „Głosu Narodu” 1910, 95 s.

Tytuł oryginału: The raven.
Zawiera wstęp tłumaczki.
Recenzja:
A.E. BALICKI. „Przegląd Polski” 1909/1910 t. 4.

18. L. Tołstoj: Żywy trup. Dramat w 6 aktach. [Przełożyła B. Beaupré]. Wystawienie: Reżyseria: L. Heller. Lwów, Teatr Miejski hr. Skarbka 1911.

Tytuł oryginału: Živoj trup.

19. F. Dostojewski: Bracia Karamazow [Przekład B. Beaupré]. Cz. 1-6. Warszawa: Biblioteka Dzieł Wyborowych [1913]. 141 + 138 + 137 + 136 + 137 + 134 s. Biblioteka Dzieł Wyborowych, nr 799-804. Wydania następne: pt. Bracia Karamazow. Ich życie rodzinne, społeczne i religijne. Toledo, OH: A.A. Paryski [1919], 248 s.; Warszawa: Wydawnictwo MG 2014. 

Wydania elektroniczne:
Audiobook: Czyta K. Plewako-Szczerbiński. Piaseczno: Storybox.pl, Warszawa: Wydawnictwo MG [2021], 2 płyty CD, pliki w formacie mp3.
E-book: Konin: Psychoskok 2016, pliki tekstowe w formacie EPUB, MOBI, PDF. Wydanie następne: Warszawa: Avia Artis 2017, pliki tekstowe w formacie PDF, EPUB.
Tytuł oryginału: Brat’a Karamazovy.
Adaptacja teatralna: Adaptacja i reżyseria W. Hołdys. Kraków, Teatr Mumerus 2018.
Omówienia:
1. K. ROZWADOWSKA: Polskie, czyli obce. O tłumaczeniach (nie)sławnego rozdziału Braci Karamazow Fiodora Dostojewskiego. „Forum Poetyki” 2018 nr 14.
2. K. ROZWADOWSKA: Przekład i władza. Polskie tłumaczenia Braci Karamazow Fiodora Dostojewskiego. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2018, 260 s. Seria Translatio [m.in. o przekładzie B. Beaupré].

20. P. Gavault: Ciocia z Honfleur. [Przełożyła B. Beaupré]. Wystawienie: Reżyseria: M. Jednowski. Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1916.

Tytuł oryginału: Ma tante d’Honfleur.
Adaptacja radiowa zob. na stronie internetowej: www. encyklopediateatru.pl
Egzemplarz teatralny w Bibliotece Teatru im. J. Słowackiego w  Krakowie.

21. H. Barbusse: W ogniu. Powieść. Przełożyła B. Beaupré. Warszawa: F. Hoesick 1920, 259 s.

Tytuł oryginału: Feu.

22. H.G. Wells: Janka i Piotr. Powieść współczesna. Tłumaczyła B. Beaupré. „Czas” 1920 nr 8-23, 25-31, 41-45, 47-70, 72-73, 76-82, 84-88, 90-94, 97-98, 118-122, 124-132, 135-138, 142-152. Wydanie osobne: T. 1-2. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza [1921], 264 + 229 s.

Tytuł oryginału: Joan and Peter.
Recenzja:
L. PIWIŃSKI. „Przegląd Warszawski” 1921 nr 106.

23. J. Conrad: Los. Tłumaczyła B. Beaupré. „Czas” 1921 nr 177-298.

Tytuł oryginału: Chance.

24. D.S. Mereżkowski: Dekabryści. Powieść. Tłumaczyła z rosyjskiego B. Beaupré. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza 1922, 399 s.

Tytuł oryginału: 14 dekabrâ. 

PRACE NAUKOWE

Shaw. Profil literacki. „Dziennik Polski”, Lwów 26 XI 1903.

OPRACOWANIA OGÓLNE (wybór)

OMÓWIENIA

1. A. DRZEWICKA: Cztery sylaby, czyli o trudności rzeczy najprostszych. „Teksty” 1976 nr 1 [dot. przekładów poezji P. Verlaine’a].

Pseudonyms and cryptonyms: B.B.; B….é; B. B….é; Barbara B….é.

Translator.

Born on 23 October 1861 in Krzemieniec; daughter of Józef Antoni Beaupré, who was a doctor, activist in patriotic and social organizations, and friend of Juliusz Słowacki, and of Seweryna née Iwanowska; sister of the journalist and editor of the Krakow-based periodical “Czas” Antoni Beaupré. She most probably learned French at home, as her grandfather, who was involved in the Bar Confederation, was French. Following the death of her father, she joined her family in Krakow, where her mother opened a boarding house for young women, primarily students of the A. Baraniecki Higher Courses for Women (Wyższe Kursy dla Kobiet im. A. Baranieckiego), while also maintaining contact with the local educational and artistic elites. Around 1900, Barbara Beaupré occasionally spent time in Warsaw where she sought to secure publication of her debut translation, a Polish version of Victor Hugo’s 1900 drama Hernani, in the Biblioteka Narodowa (National Library) series. She collaborated with the Gebethner publishing house, which distributed her translation of Edmond Rostand’s La Princesse Lointaine [The Princess Far-Away; Polish: Daleka księżniczka]. She also intended to translate his play L’Aiglou. Following her return to Krakow, she collaborated from 1900 with the Municipal (Miejski) Theatre (renamed the Słowacki Theatre in 1909), translating contemporary plays from French, English, and Russian. She maintained contact with the Estreicher family, consulting her translations of plays with the theatre historian Prof. Karol Józef Teofil Estreicher. From 1901, she published translations in “Czas” and “Życie i Sztuka”, a supplement of the Saint Petersburg-based “Kraj”. During this period, she signed a contract for publishing translations in Herman Altenberg’s Lwów-based (Lviv) publishing house, which she sought to fulfil. Her translations also appeared in “Głos Narodu”, where her brother was employed between 1901 and 1914 as a journalist and editor. She was an activist campaigning for Polish independence and founded a shelter for legionnaires in Krakow in 1914. In 1917, she co-founded the Krakow Polish Women’s Society of National Labour (Towarzystwo Pracy Narodowej Kobiet Polskich), which broke off from the Polish Women’s League (Liga Kobiet Polskich) and was oriented towards the left-leaning independence movement. She occasionally published literary sketches in “Czas” (1931-38). She died in 1943 in Mszana Dolna; her burial location is unknown.

The location of her archive is unknown. Individual letters are held in the collections of the Jagiellonian Library in Krakow and the National Library in Warsaw. Copies of her translations for the theatre are held in the Library of the Juliusz Słowacki Theatre in Krakow.

БОПРЕ Беата

Псевдонимы и криптонимы: B.B.; B….é; B. B….é; Barbara B….é, Quis.

Переводчица.

Родилась 23 октября 1861 в Кременце [польск. Krzemieniec, укр. Кременець] (ныне Украина); дочь Юзефа Антония Бопре [Józef Antoni Beaupré], врача, патриота и активиста, друга Юлиуша Словацкого [Juliusz Słowacki], и Северины, урожденной Ивановской [Seweryna z Iwanowskich]; сестра Антония Бопре [Antoni Beaupré], журналиста и главного редактора краковского издания „Czas”. Французский язык, вероятно, освоила в домашней обстановке (ее дед, барский конфедерат, был французом). После смерти отца в 1872 вместе с семьей поселилась в Кракове, где ее мать открыла пансион для девушек, в основном учениц Высших женских курсов им. А. Баранецкого [Wyższe Kursy dla Kobiet im. A. Baranieckiego], поддерживая в то же время тесные контакты с местной академической и творческой элитой. Временно, около 1900, находилась в Варшаве, где добивалась публикации своего переводческого дебюта - перевода Эрнани [Hernani] Виктора Гюго [Victor Hugo] (1900), а также наладила сотрудничество с издательством «Гебетнер и Вольф» [„Gebethner i Wolff”], которое распространило ее перевод драмы Принцесса Грёза [франц. La Princesse lointaine, польск. Daleka księżniczka] Эдмона Ростана [Edmond Rostand] (она также собиралась перевести его пьесу L’Aiglon). После возвращения в Краков с 1900 сотрудничала с Городским театром [Teatr Miejski] (с 1909 - Театр им. Ю. Словацкого [Teatr im. J. Słowackiego]), для которого переводила современные пьесы с французского, английского и русского языков. Поддерживала контакты с семьей Эстрейхеров [Estreicherowie], консультируясь по вопросам перевода пьес с профессором Каролем Юзефом Теофилом Эстрейхером [Karol Józef Teofil Estreicher], историком театра. С 1901 публиковала переводы на страницах изданий „Czas” и „Życie i Sztuka”, приложения к петербургскому изданию „Kraj”. В это время заключила договор на публикацию переводов в львовском издательстве Германа Альтенберга [Herman Altenberg] и стремилась его сохранить. Переводы также печатались в издании „Głos Narodu”, где ее брат работал обозревателем и редактором в 1901-14. Была активисткой движения за независимость и основательницей безопасного убежища для легионеров, которое действовало в Кракове с 1914. В 1917 стала одной из основательниц краковского Женского национального рабочего общества [Towarzystwo Pracy Narodowej Kobiet Polskich], образованного после раскола в Лиге польских женщин [Liga Kobiet Polskich], которая сближалась с левым движением за независимость. Время от времени публиковала литературные зарисовки на страницах издания „Czas” (1931-38). Умерла в 1943 в Мшана-Дольной [Mszana Dolna]; место захоронения неизвестно.

Местонахождение архива переводчицы неизвестно. Некоторые ее письма хранятся в Ягеллонской библиотеке [Biblioteka Jagiellońska] в Кракове и Национальной библиотеке [Biblioteka Narodowa] в Варшаве. Сохранившиеся театральные экземпляры ее переводов хранятся в библиотеке Театра им. Ю. Словацкого в Кракове.

Pseudonymes et cryptonymes: B.B.; B….é; B. B….é; Barbara B….é.

Traductrice.

Née le 23 octobre 1831 à Kremenets, elle est la fille de Józef Antoni Beaupré, médecin, activiste patriotique et social, ami de Juliusz Słowacki, et de Seweryna née Iwanowska ; elle est aussi la sœur d’Antoni Beaupré, journaliste et rédacteur en chef de la revue cracovienne « Czas ». Le français, elle l’apprend probablement à la maison, car son grand-père qui avait participé à la Confédération de Bar, était de nationalité française. Après la mort de son père en 1872, elle s’installe avec sa famille à Cracovie, où sa mère fonde une pension pour jeunes filles, notammet pour les élèves des Cours Supérieurs, tout en maintenant des contacts étroits avec l’élite scientifique et artistique locale. Elle vit quelque temps, vers 1900, à Varsovie, où elle tente de publier sa première traduction, Hernani de Victor Hugo (1900), par la Bibliothèque Nationale [Biblioteka Narodowa] ; elle entame aussi une collaboration avec la maison d’édition de Gebethner qui publiera sa traduction de La Princesse lointaine d’Edmond Rostand ; elle a l’intention de traduire également le drame de Rostand L’Aiglon. De retour à Cracovie, elle collabore, à partir de 1900, avec le Théâtre Municipal [Teatr Miejski] qui deviendra en 1909 le Théâtre Juliusz Słowacki [Teatr im. J. Słowackiego], pour lequel elle traduit des pièces contemporaines du français, de l’anglais et du russe. Elle consulte ses traductions avec le professeur Karol Józef Teofil Estreicher, historien du théâtre. À partir de 1901, elle publie ses traductions dans la revue « Czas » et dans « Życie i Sztuka », le supplément de la revue « Kraj » éditée à Saint-Pétersbourg. Durant cette période, elle signe le contrat de publication des traductions avec la maison d’édition de Herman Altenberg à Lvov et elle tient à le maintenir. Elle publie également dans la revue « Głos Narodu », où son frère travaille dans les années 1901-1914 comme journaliste et rédacteur. Elle milite pour l’indépendance de la Pologne ; en 1914, elle fonde un refuge pour les combattants des Légions polonaises. En 1917, elle est une des fondatrices de la Société du Travail National des Femmes polonaises [Towarzystwo Pracy Narodowej Kobiet Polskich], issue d’une scission au sein de la Ligue des Femmes polonaises qui s’approchait de la gauche indépendantiste. Elle publie ponctuellement des essais littéraires dans la revue « Czas » (1931-1938). Elle décède en 1943 à Mszana Dolna, le lieu de sa sépulture est inconnu.

La localisation des archives de la traductrice est inconnue. Des lettres séparées sont disponibles dans les fonds de la Bibliothèque Jagellonne [Biblioteka Jagiellońska] à Cracovie et de la Bibliothèque nationale de Pologne [Biblioteka Narodowa] à Varsovie. Les copies théâtrales de ses traductions se trouvent à la Bibliothèque du Théâtre Słowacki [Biblioteka Teatru im. J. Słowackiego] à Cracovie.

BEAUPRÉ Barbara

(1861-1943)

Pseudonyme und Kryptonyme: B.B.; B….é; B. B….é; Barbara B….é, Quis.

Übersetzerin. 

Geboren am 23. Oktober 1861 in Krzemieniec (heute: Kremeneć, Ukraine); Tochter von Józef Antoni Beaupré, Arzt, patriotischer und sozialer Aktivist, befreundet mit Juliusz Słowacki, und von Seweryna, geborene Iwanowska; Schwester von Antoni Beaupré, Journalist und Chefredakteur der Krakauer Tageszeitung „Czas“. Die französische Sprache erlernte sie wahrscheinlich zu Hause (ihr Großvater, Teilnehmer der Konföderation von Bar, war Franzose). Nach dem Tod des Vaters zog sie mit ihrer Familie nach Krakau, wo ihre Mutter ein Mädchenpensionat, vor allem für die Hörerinnen der nach ihrem Gründer Adrian Baraniecki benannten Höheren Kurse für Frauen [Wyższe Kursy dla Kobiet im. A. Baranieckiego], unterhielt und enge Kontakte zur lokalen wissenschaftlich-künstlerischen Elite pflegte. Um 1900 hielt sich Beaupré zeitweise in Warschau auf, wo sie sich um die Veröffentlichung ihres übersetzerischen Debüts – Victor Hugos Hernani (1900) – bemühte und eine Zusammenarbeit mit dem Verlag von Gebethner und Wolff anfing, der ihre Übersetzung von Edmond Rostands La princesse lointaine [Daleka księżniczka] (sie plante auch dessen Drama L’Aiglon zu übertragen) vertrieb. Nach ihrer Rückkehr nach Krakau arbeitete sie mit dem Stadttheater [Teatr Miejski] (ab 1909  Juliusz-Słowacki-Theater [Teatr im. J. Słowackiego]) zusammen, für das sie zeitgenössische Dramen aus dem Französischen, Englischen und Russischen übersetzte. Sie stand im Kontakt mit der Familie Estreicher und konsultierte ihre Dramenübersetzungen mit dem Theaterhistoriker Prof. Karol Józef Teofil Estreicher. Ab 1901 publizierte sie ihre Übersetzungen in der Tageszeitung „Czas“ sowie in „Życie i Sztuka“, einer Beilage zu der in Petersburg erscheinenden polnischen Wochenzeitschrift „Kraj“. In dieser Zeit schloss sie einen Vertrag für die Publikation ihrer Übersetzungen mit dem Lemberger Verlag von Herman Altenberg und bemühte sich um dessen Fortsetzung. Ihre Übersetzungen veröffentlichte sie auch im Verlag der Tageszeitung „Głos Narodu”, für die ihr Bruder 1901-14 als Publizist und Redakteur arbeitete. Sie war zudem patriotische Aktivistin und Mitgründerin einer Herberge für Soldaten der Polnischen Legionen, die seit 1914 in Krakau funktionierte. 1917 gehörte Beaupré zu den Gründerinnen der Krakauer Gesellschaft für die Nationale Arbeit Polnischer Frauen [Towarzystwo Pracy Narodowej Kobiet Polskich], entstanden nach der Spaltung der Liga Polnischer Frauen [Liga Kobiet Polskich], die sich immer stärker der linken Unabhängigkeitsbewegung angenähert hatte. Gelegentlich publizierte sie literarische Skizzen in der Tageszeitung „Czas” (1931-38). Sie starb 1943 in Mszana Dolna, ihr Grab ist unbekannt. 

Über den Verbleib ihres Nachlasses ist derzeit nichts bekannt, einzelne Briefe befinden sich in der Jagiellonen-Bibliothek in Krakau und in der Nationalbibliothek in Warschau. Einige Exemplare ihrer Dramenübersetzungen sind in der Bibliothek des Juliusz-Słowacki-Theaters in Krakau erhalten.